ಹೀಗೊಂದು ಕ(ಥೆ)ವಿತೆ...

ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಮೊದಲ ಪ್ರೀತಿ,
ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯಂತೆ ಗೂಡು ಕಟ್ಟುವ ಕನಸು ಕಂಡಿದ್ದೋ ಜೀವಗಳು...
ಅವಳ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದ ಅವನು,
"ಕನಸು ಕಾಣು ಹುಡುಗಿ, ನನಸಾಗಿಸುವ ಕೆಲಸ ನನಗಿರಲಿ.."
ಅವಳು ಕನ್ನಿರಾಗಿದ್ದಳು, ಮತ್ತು ಹೇಳಿದಳು,
"ನಿನಗೆ ಕೊಡುವುದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ ಗೆಳೆಯ,
ದೇವರ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲವನ್ನ ಸಮರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ,
ಉಳಿಸುವ , ಬೆಳೆಸುವ ಹೊಣೆ ನಿನ್ನದು..:
ಅವನು ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿದ, ಹಣೆಗೊಂದು ಹೂ ಮುತ್ತು,
ಎದೆಯ ಗೂದೊಲಗೆ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಯಾದಳು ಅವಳು,
ಕನಸಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಪಸಲಿಗೆ ಹೆಸರಿಟ್ಟರು,
"ಸತ್ಯ" ಎಂದು,ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಸತ್ಯವಾದುದು ಎಂದು,
"ಸತ್ಯಮ್,ಶಿವಂ, ಸುಂದರಂ..."

ಇದು ಆ ಕ್ಷಣದ ಸತ್ಯ...?!
ಅರಿವಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ,ನೆನಪಾಗಿತ್ತು ಅವಳಿಗೆ ವಾಸ್ತವ...
ಕುಸಿದಿತ್ತು ಇವನ ಕನಸಿನ ಮಹಲು, ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕಟ್ಟಿದ್ದು..!!
ಅವಳ ಕುತ್ತಿಗೆ ಅಲಂಕರಿಸಿತ್ತು..ಒಡೆತನದ ಕುರುಹು.....
ಬದುಕಿನ ರೈಲು ಬಲು ದೂರ ಚಲಿಸಿತ್ತು,
ವಿಬಿನ್ನ ಧಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ..........?!
ಯಾಕೆ ಅಂದಿರ.........
"ಸತ್ಯ" ಲ ಅಪ್ಪನನ್ನೇ ಬದಲಿಸಿದ್ದಳು " ಅವಳು"..........

(ಈ ನೆನಪುಗಳೇ ಹೀಗೆ...ಬಿಟ್ಟರು ಬಿದವು...ಯುಗಾದಿ ಬಂದಿದೆ...ಹೋದ ವರ್ಷ ಅವಲಿದ್ದಳು...ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಅಮ್ಮ ಕೇಳಿದಳು,"ಯಾರೋ ಇವಳು;;?!...."ನಿನ್ನ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಾಯಿ ಯಗುವವಳು" ಎಂದು ಮುಕ ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದೆ...ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿದ..."ನಿನ್ನ ಬದುಕು..ಸವಾರ ನೀನು, ಹುಷರು,,"...ಆದರೆ ಅಮ್ಮಳಲ್ಲಿ ಆತಂಕ...ಸಂಜೆ "ಅವಳು" ಪುರಂದರ ಕೀರ್ತನೆ ಹೇಳಿದ್ದಳು...ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ನಾನು, ತಮ್ಮ,,ಜೊತೆಗೆ ಅವಳು, ಸುಂದರ ಸಂಜೆ...ಹತ್ತಿರದ "ಪಾರಿವಾಳದ ಗುಡ್ಡ" ಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ, ಹಮಾರ ಬಜಾಜ್ ನಲ್ಲಿ...!!."ಗೂಡು ಕಟ್ಟುವ" ಕನಸು ಇಬ್ಬರ ಕಂಗಳಲಿ....ಬೆಟ್ಟದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಆಡಿದ ಮಾತುಗಳು ಆಗ ಸುಂದರ ಕವಿತೆಗಳು.........ಈ ಉಗಾದಿಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಥೆ galagive.......ಅದು ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ.....nenapinagaladinda......
"yuga yuga ಕಳೆದರೂ yugaadi ಮರಳಿ baarali........ಆದರೆ baradirali.........ಆ nenapu galu........."
ಹಬ್ಬದ shubaashyagalu.........)